Στα Ίρια Ναυπλίου παράγεται το 60% της Ελληνικής παραγωγής και μάλιστα για πολλά χρόνια καλλιεργούνται 12.000 στρέμματα Αγκινάρας.Σημερσ δυστυχώς μόνο 1000 στρέμματα με ό,τι σημαίνει αυτό για την τοπική οικονομία.
Θα μπορούσε το μοναδικό προϊόν (,που πολύ μεγάλη προσπάθεια χρόνων ,που είμαι σε θέση να γνωρίζω λόγω του ρεπορτάζ ,από τους Γεωπόνους της ΔΑΟΚ ) να γεμίζει όλη την ντόπια και ξένη αγορά τυποποιημένοε ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία.
Μάλιστα θυμάμαι ,όταν ακόμα τα Ίρια ανήκαν στο Καποδιστριακό Δήμο Ασίνης,είχαν γίνει πολλές προσπάθειες προώθησης του προϊόντος και μάλιστα με ημερίδες σε ξενοδοχεία της περιοχής όπου, το Υπουργειο αγροτικής οικονομίας,είχε ενδιαφερθεί σε συνεργασία με τον τότε Δήμο να προωθήσουν το προϊόν ,να δημιουργήσουν τρόπους τυποποίησης του και στην συνέχεια να γίνεται εξαγωγή του.
Έκτοτε ,και όταν ο Δήμος έγινε Καλλικρατικός,έμειναν στάσιμες οι προσπάθειες και φτάσαμε να καλλιεργούνται πλέον μόνο 1000 στρέμματα αγκινάρας.
Είναι πραγματικά αξιέπαινες οι προσπάθειες των ντόπιων να στηρίξουν το προϊόν τους και μάλιστα είχαν αναθαρρίνει ,καθώς είχαν δει το ενδιαφέρον στήριξης του από την πολιτεία.
Μάλιστα η αγρότης Α.Τσεκούρα είχε εκδόσει βιβλίο με τις πολλές συνταγές που είχαν βάση την αγκινάρα.
Όμως δυστυχώς η Δημοτική αρχή έκτοτε δεν στήριξε καμμία προσπάθεια και δεν έδωσε σημασία στην αγωνία των παραγωγών .
Το νερό νεράκι λένε οι αγρότες,και το ακριβοπληρώνουν για να ποτίζουν , και καμμία συζήτηση για τυποποίηση η κάτι άλλο.
Έτσι κάθε χρόνο με τις αξιέπαινες προσπάθειες του τοπικού Συλλόγου .των μαθητών και των παραγωγών ,γίνεται μια προσπάθεια ανάδειξης του.Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι στάσιμα.Εξαιρετικες γευστικές δημιουργίες από τις γυναίκες των Ιρίων,όμως και σημείο για να συναντούνται οι πολιτικοί και να κάνουν ευχολόγια για να αποσπάσουν το χειροκρότημα.
Ευκαιρία για σκέψη είπε χθες ο Δήμαρχος? Δεν μας είπε ποιος να σκεφτεί τι? Υπήρξε κάποια πρόταση και δεν την ακούσαμε?
Έτσι λέμε κάτι για να λέμε ότι είμαστε δίπλα στις ανάγκες του κόσμου.Πότε να σκεφτούν και τι οι παραγωγοί μόνοι τους? Πότε όταν αρχίζουν τα όργανα και τα τραγούδια και οι χοροί ? Που ακολουθούν μεαφθονη γουρνοπούλα αντί για αγκινάρα?
Τι έκανε ο Δήμος για να προωθήσει το προϊόν που θα μπορούσε να πνεύσει άνεμος αισιοδοξίας για την οικονομία του τόπου?
Αλλά χωρίς νερό στην περιοχή τι προτάσεις να τους πούνε οι πολιτικοί? Πρώτα πρέπει να τους εξηγήσουν για την έλλειψη του βασικού αγαθού και μετά να μιλήσουν για άλλα...τίποτα δεν είναι τυχαίο...
Δώστε στον λαό άρτον και θεάματα εισπράξετε το χειροκρότημα..και του χρόνου την τοπική γιορτή της αγκινάρας των Ιρίων... κρίμα
Έχω κάνει ρεπορτάζ με τον κάμπο των Ιρίων καταπράσινο από το ευλογημένο προϊόν ,με την ελπίδα στα μάτια των παραγωγών και με την απογοήτευση λίγο καιρό μετά όταν ο κάμπος γίνεται κίτρινος από την αγκινάρα που ξεραίνεται στα αζήτητα.Κρίμα στους κόπους???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου